Rzecznik Finansowy zwrócił się do Sądu Najwyższego z ważnym dla frankowiczów pytaniem.

 

Chodzi o jednoznaczne określenie przez Sąd Najwyższy zasad, według których bank i kredytobiorca powinni się rozliczyć w przypadku uznania umowy kredytu frankowego za nieważną.

 

Obecnie w orzecznictwie sądów powszechnych konkurują ze sobą dwie koncepcje: 1/ teoria salda i 2/ teoria dwóch kondykcji.

 

Zasadą jest, że w przypadku gdy sąd uznaje umowę kredytu za nieważną strony muszą zwrócić sobie to co wzajemnie świadczyły. Oznacz to, że bank musi zwrócić kredytobiorcy spłacone przez niego raty i inne opłaty, zaś kredytobiorca jest zobowiązany do zwrotu bankowi otrzymanej kwoty kredytu. O wzajemnym stosunku ww. roszczeń mówią właśnie teoria salda i teoria dwóch kondykcji.

 

W skrócie, teoria dwóch kondykcji polega na tym, że w przypadku ustalenia nieważności umowy kredytu po każdej ze stron powstaje niezależne roszczenie względem drugiej strony o zwrot świadczenia nienależnego. I tak, w przypadku ustalenia nieważności kredytu opiewającego na kwotę np. 300 tys. zł, kredytobiorca który dotychczas spłacił kwotę 200 tys. zł, może żądać od banku zwrotu kwoty 200 tys. zł, zaś bank może żądać od kredytobiorcy zwrotu kwoty kredytu tj., 300 tys. zł. Każdej ze stron przysługuje niezależne roszczenie względem drugiej. Oznacza to, że kredytobiorca może pozwać bank o zwrot 200 tys. zł mimo, że nie zwrócił jeszcze bankowi kwoty kredytu. W jaki sposób nastąpi natomiast ostateczne rozliczenie między stronami czy przez potrącenie czy poprzez wzajemną spłatę, jest już sprawą samych stron i pozostaje poza zainteresowaniem sądu.

 

Natomiast, zgodnie z teorią salda, w powyższym przypadku, kredytobiorca nie mógłby jeszcze żądać od banku jakiejkolwiek spłaconej na jego rzecz kwoty, bowiem nie spłacił jeszcze kwoty którą otrzymał od banku tytułem kredytu. Żądanie pozwu o zapłatę byłoby oddalone. Gdyby sytuacja była odwrotna, tj. gdyby bank otrzymał dotychczas więcej niż wypłacił kredytobiorcy, to dopiero wówczas kredytobiorca mógłby żądać od banku nadwyżki ponad otrzymany kredyt. W tym wypadku, sąd - naszym zdaniem bezpodstawnie - dokonuje rozliczenia wzajemnych roszczeń stron.

 

Stosowanie teorii salda jest pozbawione podstawy prawnej. Przepisy prawa polskiego wykluczają bowiem możliwość jej stosowania na rzecz teorii dwóch kondykcji.

 

Od początku zajmowania się problematyką kredytów frankowych, podobnie jak Rzecznik Finansowy, jesteśmy zwolennikami, jedynej słusznej, teorii dwóch kondykcji. Działając w interesie naszych Klientów mamy jednakże na uwadze ww. rozbieżności w orzecznictwie, co znajduje odzwierciedlenie w prowadzonych przez nas procesach. ️

 

Z niecierpliwością czekamy na rozstrzygnięcie Sądu Najwyższego w tej sprawie, które znaczenie uprości dochodzenie roszczeń przez frankowiczów.

 

Link do komunikatu Rzecznika Finansowego:

https://rf.gov.pl/2020/10/23/wniosek-rzecznika-finansowego-do-sadu-najwyzszego-o-rozstrzygniecie-kwestii-rozliczen-kredytow-walutowych/?fbclid=IwAR01uGRc_OD0hCGtWQcTrwI-K4EkMaFl_Afq7T35w9YOZ2KEqQg0MDnk7uA

 

kredyty frankowe / prawo bankowe

spory sądowe / doradztwo prawne dla biznesu